Dön Gel Kârhanesi
DÖN GEL KÂRHANESİ
Şirin bir tatil kasabasında yemyeşil doğanın içinde, dostlarıyla beraber denize nazır küçük bir kerhane işletmektedir Bertan abi. (Metin Akpınar) Hafifmeşrep, hafif espritüel, hafif ince ruhlu, hafif kadınsı bir abi;
Bertan abi.
Sabahları yemyeşil dallar arasında kahvaltısını yapar, akşamları iskelede ılık meltem rüzgârlarında iki kadeh parlatır, eserse sol taraftan teknesiyle maviye açılır.
Namusuyla pezevenklik mesleğini ifa ederken, günlerden bir gün yurtdışından getirdiği yabancı sermayeler ekip halinde yâd ellere geri döner / kaçar.
Ekonomik dengeleri bozulur, darboğaza girer Döngel Eğlence Tesisi. Yapacak bi’şey yok, tapu karşılığında bankadan kredi çekilir.
Bir müddet rahatlasa da, kısıtlı nakit ve kısıtlı yerli sermayeyle işlerin içinden çıkamaz zamanla. Kredi taksitlerini ödeyemez Bertan abi. Banka bütün ihtarlardan sonra işletmeye el koymak için harekete geçmiştir ki; az bir zaman sonra anlaşılır. Banka da devlete borcunu ödememiş, sahibi bankanın içini boşaltıp yurtdışına kaçmış.
Haliyle devlet bankaya el koyar. Banka devletin olduğuna göre, alacakları da devletindir. E bu vaziyette kerhane de...
Batık İşletmeleri Kurtarma Fonu’ndan Keskin abi (Ahmet Uğurlu) görevlendirilir, devletin malı Döngel Eğlence Tesisi’ni ayağa kaldırması için.
Helal süt emmiş Keskin abi. Zor şartlarda parasız yatılı okullarda okumuş. Delik ayakkabıyla, kısıtlı imkânlarla Ankara’nın ayazında ceketsiz kışlar geçirmiş... Ya bursları keserlerse diye yüreği ağzında zamanlardan geçmiş.
Namuslu bir memur, bir görev adamı Keskin abi.
Eğlence tesisi diye geldiği işletmenin kerhane olduğunu öğrenince derhal Ankara’ya geri dönmek ister ama, ne amiri ne de babası lafın sonunu bile dinlemez. Devlet için vazifesini en iyi şekilde yerine getirmesini ister, telefonu suratına kapatırlar.
Şaşkındır Keskin abi, çaresiz...
Sonunda tesis çalışanlarının da ısrarıyla ikna olur, sıvar kolları. İşe kerhanenin mali yapısını incelemekle başlar. İşletmenin çehresini değiştirmeye karar verir. Araziye ek inşaat yapar, yapıyı genişletir. Yabancı sermayeyi işletmeye yeniden kazandırmak için Bertan abiyle beraber İstanbul’un yolunu tutar.
Muhtelif semtlerden yabancı uyruklu sermayelerle görüşür, anlaştıklarını dolmuşun içine alır.
Meşakkatli bir sürecin sonunda Döngel Eğlence Tesisi’nin şöhreti kasaba sınırlarını aşmış, bölgesel bir işletme haline gelmiştir. Kâr eden ünlü bir işletmedir artık.
Ki bunu filmin en başında bunalıma giren Bertan abiye, en yakın arkadaşı doktor söylemiştir.
‘Öyle deme Bertan, Ankara büyük küçük her şeyle uğraşır. Ankara mağdurun yanındadır, seni de yerde koymaz. Ankara batmışın yanındadır. Ankara borçluyu sever, hatta isterse tek kalemde cart diye siler. Ankara duygusaldır.
Ankara hangi pezevengi ortada bırakmış ki seni bıraksın?’
Demiştir.
Piyango'yu okumak için tıklayın
Sığır'ı okumak için tıklayın
Garantisi Var'ı okumak için tıklayın
Çay'ı okumak için tıklayın
Lütfen Açar Mısınız Kapıyı kitabını almak için tıklayın
Şirin bir tatil kasabasında yemyeşil doğanın içinde, dostlarıyla beraber denize nazır küçük bir kerhane işletmektedir Bertan abi. (Metin Akpınar) Hafifmeşrep, hafif espritüel, hafif ince ruhlu, hafif kadınsı bir abi;
Bertan abi.
Sabahları yemyeşil dallar arasında kahvaltısını yapar, akşamları iskelede ılık meltem rüzgârlarında iki kadeh parlatır, eserse sol taraftan teknesiyle maviye açılır.
Namusuyla pezevenklik mesleğini ifa ederken, günlerden bir gün yurtdışından getirdiği yabancı sermayeler ekip halinde yâd ellere geri döner / kaçar.
Ekonomik dengeleri bozulur, darboğaza girer Döngel Eğlence Tesisi. Yapacak bi’şey yok, tapu karşılığında bankadan kredi çekilir.
Bir müddet rahatlasa da, kısıtlı nakit ve kısıtlı yerli sermayeyle işlerin içinden çıkamaz zamanla. Kredi taksitlerini ödeyemez Bertan abi. Banka bütün ihtarlardan sonra işletmeye el koymak için harekete geçmiştir ki; az bir zaman sonra anlaşılır. Banka da devlete borcunu ödememiş, sahibi bankanın içini boşaltıp yurtdışına kaçmış.
Haliyle devlet bankaya el koyar. Banka devletin olduğuna göre, alacakları da devletindir. E bu vaziyette kerhane de...
Batık İşletmeleri Kurtarma Fonu’ndan Keskin abi (Ahmet Uğurlu) görevlendirilir, devletin malı Döngel Eğlence Tesisi’ni ayağa kaldırması için.
Helal süt emmiş Keskin abi. Zor şartlarda parasız yatılı okullarda okumuş. Delik ayakkabıyla, kısıtlı imkânlarla Ankara’nın ayazında ceketsiz kışlar geçirmiş... Ya bursları keserlerse diye yüreği ağzında zamanlardan geçmiş.
Namuslu bir memur, bir görev adamı Keskin abi.
Eğlence tesisi diye geldiği işletmenin kerhane olduğunu öğrenince derhal Ankara’ya geri dönmek ister ama, ne amiri ne de babası lafın sonunu bile dinlemez. Devlet için vazifesini en iyi şekilde yerine getirmesini ister, telefonu suratına kapatırlar.
Şaşkındır Keskin abi, çaresiz...
Sonunda tesis çalışanlarının da ısrarıyla ikna olur, sıvar kolları. İşe kerhanenin mali yapısını incelemekle başlar. İşletmenin çehresini değiştirmeye karar verir. Araziye ek inşaat yapar, yapıyı genişletir. Yabancı sermayeyi işletmeye yeniden kazandırmak için Bertan abiyle beraber İstanbul’un yolunu tutar.
Muhtelif semtlerden yabancı uyruklu sermayelerle görüşür, anlaştıklarını dolmuşun içine alır.
Meşakkatli bir sürecin sonunda Döngel Eğlence Tesisi’nin şöhreti kasaba sınırlarını aşmış, bölgesel bir işletme haline gelmiştir. Kâr eden ünlü bir işletmedir artık.
Ki bunu filmin en başında bunalıma giren Bertan abiye, en yakın arkadaşı doktor söylemiştir.
‘Öyle deme Bertan, Ankara büyük küçük her şeyle uğraşır. Ankara mağdurun yanındadır, seni de yerde koymaz. Ankara batmışın yanındadır. Ankara borçluyu sever, hatta isterse tek kalemde cart diye siler. Ankara duygusaldır.
Ankara hangi pezevengi ortada bırakmış ki seni bıraksın?’
Demiştir.
Piyango'yu okumak için tıklayın
Sığır'ı okumak için tıklayın
Garantisi Var'ı okumak için tıklayın
Çay'ı okumak için tıklayın
Lütfen Açar Mısınız Kapıyı kitabını almak için tıklayın
